THE IMPORTANCE OF LITTLE THINGS
ေသးငယ္တဲ႔အရာေတြရဲ႕ အေရးပါမွဳ
(Chapter 3 from Dr. Hyle's excellent book, Blue Denim and Lace)
ေသးငယ္တဲ႔အရာေတြဟာ အေရးပါေနတာကို က်မ္းစာထဲမွာေတြ႔ရတယ္။ မုဆိုးမရဲ႕ နဲပါးတဲ႔အလွဴေငြ၊ သခင္ေယရွဳရဲ႕ ပထမဦးဆံုးျပတဲ႔ နိမိတ္လကၡဏာထဲက ေရထည့္တဲ႔ အိုးေတြ၊ ရွန္ဂါရဲ႕ ႏြားေမာင္းတဲ႔ ဒုတ္၊ ေမာေရွရဲ႕ ေတာင္ေဝွး - - - - စသည္ျဖင္႔ - - - -
ေအာင္ျမင္မွဳနဲ႔ အရွံဳးတု႔ိရဲ႕ၾကားက အဓိက ကြာျခားခ်က္ႀကီးတခုကေတာ႔ ေသးငယ္တဲ႔အရာေတြအေပၚမွာထားတဲ႔ အေလးထားမွဳပါပဲ။ အရည္အခ်င္းတူပါလ်က္နဲ႔ ေအာင္ျမင္မွဳမတူတတ္ၾကတဲ႔ အေၾကာင္းရင္းတခ်က္ရွိပါတယ္။ အရည္အခ်င္းရွိသူထက္ မရွိသူက ပိုေအာင္ျမင္တတ္တာလည္း ခဏခဏပါပဲ။
ေအာင္ျမင္သူတေယာက္ကို ဘက္စံုေတာ္တဲ႔သူလို႔ ေျပာတတ္ၾကတယ္။ သူလည္း အေသးအမႊားေတြမွာ အေလးထားလြန္းလို႔ ေဝဖန္ခံရဦးမွာပဲ။ ဒါေပမယ္႔ မေအာင္ျမင္ေသးရင္၊ ေအာင္ျမင္တဲ႔သူရဲ႕ နည္းကို ေလ႔လာသင္႔ပါတယ္။ ကိုယ္နဲ႔မတူလို႔ ေဝဖန္တာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ၊ နည္းစနစ္ကို ဆန္းစစ္တာျဖစ္သင္႔ပါတယ္။ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ မတူတာက အစကတည္းက မတူၾကလို႔ပါ။ မတူူတာေလးေတြက လူကို ထူးျခားေစတာပါ။ ေဝဖန္မယ္႔အစား အတုယူလိုက္တာက ပိုေကာင္းပါတယ္။
၁။ ထူးျမတ္ဖို႔အတြက္ အေသးအမႊားေတြလုပ္ရပါတယ္။ လူေတြက ႀကီးမားတာပဲ လုပ္ခ်င္ၾကတယ္။ စိန္ေခၚေနတဲ႔အရာေတြေပါ႔။ လူေတြ မတူရတာက အေသးအမႊားေတြကို ဂရုစိုက္ပံု မတူလို႔ပါ။ ေအာင္ျမင္တဲ႔သူေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ႔လာၾကည့္ေတာ႔ အေသးအမႊားကို အေလးထားၾကတယ္။ အေရးမႀကီးတာေတြကို အေလးထားတယ္။ ဘာမဆို အေရးႀကီးေနတယ္။ "ပင္လယ္ သမုဒၵရာနဲ႔ ကုန္းေျမေတြဆိုတာ မိုးေရစက္ေတြ၊ သဲပြင္႔ေတြနဲ႔ ျဖစ္တည္ေနရတာကို " သိထားၾကတယ္။
၂။ အေသးအမႊားကို အေလးမထားသူေတြက အေလးထားသူေတြကို နားလည္လြဲၾကတယ္။ " ပိုလြန္းတယ္၊ ႀကိဳးစားလြန္းတယ္ " ဆိုၾကတယ္။ အခ်ိန္တိက်တာ၊ သပ္ရပ္တာ၊ ေစ႔စပ္တာေတြအတြက္ေပါ႔။ သူ႔အတြက္က အေသးအမႊားရယ္လို႔ မရွိေတာ႔ လူေတြနားလည္လြဲတတ္ၾကတာေပါ႔။
၃။ ႀကီးမားတာေတြဟာ ေသးငယ္ပါတယ္။ အခုေခတ္မွာ သိလာၾကၿပီ။ အားအျပင္းဆံုးအရာဟာ အေသးငယ္ဆံုးအရာေတြကို ခြဲစိတ္ထားတာပါ။ အက္တမ္ကိုခြဲထုတ္လိုက္ေတာ႔ အားအျပင္းဆံုး ေပါက္ကြဲလာႏိုင္တယ္။ အဲဒီေတာ႔ အားဟာ ႀကီးမားတဲ႔အရာမွာ ရွိတာမဟုတ္ဘူး။ အေသးအမႊားမွာ ရွိေနတယ္။ ျပင္းအားဟာ အေသးအမႊားကို ဂရုစိုက္သူမွာ ရွိေနတယ္။ လုပ္ထိုက္တဲ႔အရာမွန္သမွ်ကို အေကာင္းဆံုး လုပ္သင္႔ပါတယ္။
၄။ အေသးအမႊားကို ေကာင္းေကာင္းလုပ္ရင္၊ ႀကီးမားတာကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းလုပ္မွာပဲ။ တရားေဟာရင္ ေနာက္တန္းက ၾကားရမွ၊ ေရွ႕တန္းကလည္း ၾကားရမယ္။
၅။ ေသးငယ္တဲ႔အရာေတြဟာ ႀကီးမားတာေတြ ျဖစ္လာတတ္တယ္။ လူတေယာက္က ေျပာဖူးတယ္။ " သတင္းစာပို႔တဲ႔ကေလးကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံေနာ္၊ တေန႔ သူဘဏ္မွာ ပိုက္ဆံေခ်းဖို႔ ႀကိဳးစားရင္ ႀကိဳးစားေနရဦးမယ္။ " တဲ႔။ တျခားတေယာက္ကလည္း ေျပာတယ္။ " ျခံထဲမွာ ကစားေနတဲ႔ ကေလးကိုလည္း ၾကင္နာပါ၊ တေန႔ သူ႔တရားရုံးမွာ အစစ္ခံခ်င္ ခံေနရဦးမယ္ " လို႔ ဆိုပါတယ္။ အေကာင္းဆံုးကေတာ႔ နိမ္႔က်သူေတြကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံ၊ အေသးအမႊားလည္း ေကာင္းေကာင္းလုပ္၊ လူနဲနဲကိုလည္း ေကာင္းေကာင္းေဟာ၊ အေသးအမႊားအလုပ္ကိုလည္း ေကာင္းေကာင္း ျပင္ဆင္္ရင္ ႀကီးျမတ္သူတေယာက္ ျဖစ္လာမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ေသးငယ္တဲ႔အရာေတြဟာ ႀကီးမားလာတတ္ၿပီး၊ ႀကီးမားတာေတြက ေသးငယ္သြားတတ္တာကို မေမ႔ပါနဲ႔။ ဒါကို ခြဲျခားတတ္ဖို႔ မလြယ္ဘူး။
၆။ အလုပ္ကို အရြယ္အစားနဲ႔ မတိုင္းရဘူး။ အမွန္အတိုင္းပဲတိုင္းရတယ္။ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးတေယာက္ တံျမက္စည္းလွည္းေနတာ ေတြ႔ရဖူးတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ႀကီးျမတ္တာပဲ။ အေသးအမႊားမလုပ္ခ်င္ရင္ ႀကီးမားတာေတြ မေတြ႔ရတတ္ဘူး။ မလုပ္တတ္ဘူး။ ပညာမရဘူး၊ ဇြဲမရွိဘူး။ ကိုယ္နဲ႔ မတန္ဘူးထင္ရင္လည္း လုပ္ပါ။ အလုပ္က မႀကီးျမတ္ေပမယ္႔ လုပ္နည္းက ႀကီးျမတ္ႏိုင္ပါတယ္။ လုပ္ပံုကိုၾကည့္ၿပီး၊ ဒီထက္ပိုႀကီးျမတ္တာေတြနဲ႔ ထိုက္တန္တယ္လို႔ သူတပါးျမင္လာေစႏိုင္ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္မယ္႔ နည္းစနစ္ေတြလည္း သင္ယူျပီးသား ျဖစ္ေနႏိုင္တာေပါ႔။
၇။ အေသးအမႊားေတြကို အၿမဲစစ္ေဆးတဲ႔ အက်င္႔လုပ္ပါ။ ေငြကို အားမကိုးနဲ႔။ ႀကီးမားတာေတြကို အလိုလို အမွတ္ရေနမယ္။ အေသးအမႊားေတြကိုေတာ႔ သတိထားတတ္မွ ရမယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ခ်က္ခ်င္း လုပ္ပါ။ အေသးအမႊားေတြကို သတိမထားတတ္လို႔ ဒုကၡေရာက္ရတတ္ပါတယ္။ အိမ္ေတြကို ပ်က္စမွာ မျပင္လို႔ ေစ်းက်ရတယ္။ ကားေတြလည္း ပ်က္စမွာ မျပင္ေတာ႔ ေစ်းက်တတ္တယ္။
၈။ အေသးအမႊားေတြကို လုပ္ေဆာင္ျခင္းဟာ ခရစ္ေတာ္နဲ႔ တူေစပါတယ္။ ခရစ္ေတာ္က အသင္းေတာ္ႀကီးကို ဦးေဆာင္ခဲ႔တာ မဟုတ္ဘူး။ သမၼတတို႔၊ ဝန္ႀကီးတို႔၊ ၿမိဳေတာ္ဝန္တို႔လည္း မျဖစ္ခဲ႔ဘူး။ ကေလးငယ္ေတြအတြက္ အခ်ိန္ေပးခဲ႔တယ္။ ပံုဥပမာကေလးေတြ ေျပာျပတယ္။ ပန္းပြင္႔ေတြ၊ ငွက္ေတြ၊ ဥယ်ာဥ္ရွင္၊ အလုပ္သမား၊ ေပ်ာက္တဲ႔ ဒဂၤါးတျပား၊ အိမ္ေျပးကေလးတေယာက္အေၾကာင္းေတြကို ေျပာျပတယ္။ ဘုရားသခင္က ငွက္ကေလးတေကာင္က်သြားတာလည္း မွတ္ထားတယ္။ ေတာႏွင္းပန္းကိုလည္း အလွဆင္ထားတယ္။ ေခါင္းေပၚက ဆံပင္ေတြကိုလည္း စိတ္ဝင္စားတယ္။
၉။ အေသးအမႊားေတြကို အေလးမထားရင္ အေတြ႔အၾကံဳမွာ စကားေျပာလာမယ္။ တိုးတက္ခ်င္တဲ႔လူဟာ ကိုယ္ေတာ္တာ၊ ကိုယ္ညံ့တာေတြ သိရမယ္။ ႀကီးမားတာေတြကို လုပ္ၿပီးရင္ ၿပီးၿပီလို႔ ထင္တတ္ၾကတယ္။ အနာဂတ္ေအာင္ျမင္မွဳဆိုတာ အခု လက္ရွိဘဝကို စိတ္ေၾကနပ္မွဳအေပၚမွာတည္တယ္။ အဲဒီေတာ႔ အေသးအမႊားေတြကို မလုပ္မိရင္ မေပ်ာ္ေတာ႔ဘူးေပါ႔။ အလုပ္မွန္သမွ် အေရးႀကီးတယ္၊ ေန႔တိုင္းဟာ အေရးႀကီးတယ္၊ တရားေဒသနာတိုင္းဟာလည္း အေရးႀကီးတယ္လို႔ မွတ္ရပါမယ္။ Every job is a big job. Every day is a big day. Every sermon is a big sermon.
ကၽြန္ေတာ္ က်မ္းစာေက်ာင္းတက္တုန္းက တပတ္တာ အစီရင္ခံစာကို တနလၤာေန႔တိုင္းတင္ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က " Dr. Bruce , ၿပီးခဲ႔တဲ႔ စေန၊ တနဂၤေႏြမွာ အေတာ္ အက်ိဳးရွိခဲ႔ပါတယ္။ ေတာက အသင္းေတာ္ေသးေသးေလးမွာ သင္းအုပ္လုပ္ရတယ္။ - - - - - "
Dr. Bruce က စကားျဖတ္ၿပီး၊ " ထိုင္ေတာ႔ Mr. Hyles " လို႔ ေျပာပါတယ္။ အစမွာေတာ႔ ဘာလို႔ ထိုင္ခိုင္းသလဲဆိုတာ နားမလည္ခဲ႔ဘူး။ တျခားသူေတြ ေျပာေတာ႔ သူမႀကိဳက္တာမေတြ႔ရဘူး။ Dr. Bruce ကို လက္ေျမွာက္ျပၿပီး ေမးမိတယ္။ " Dr. Bruce ကၽြန္ေတာ္ ဘာအမွားေျပာမိလို႔လဲ " - - -
Dr. Bruce ရဲ႕ အေျဖကို ဘယ္ေတာ႔မွ ေမ႔မွာ မဟုတ္ေတာ႔ဘူး။ "ေတာက အသင္းေတာ္ေသးေသးေလးလို႔ ေျပာတယ္ မဟုတ္လား။ အသင္းေတာ္ေသးေသးေလးရယ္လို႔ မရွိဘူး။" ဒါနဲ႔ မတ္တပ္ရပ္ၿပီး " အစီရင္ခံစာ ျပန္တင္ခ်င္ပါတယ္။ မေန႔က အသင္းသား ၁၉ ေယာက္၊ တပတ္လစာ ခုႏွစ္ေဒၚလာခြဲနဲ႔ အသင္းေတာ္ အႀကီးႀကီးမွာ သင္းအုပ္လုပ္ရပါတယ္၊ "
တတန္းလံုး ဝါးတနဲ ရီၾကတယ္။ ဒါေပမယ္႔ မေမ႔ႏိုင္စရာ သင္ခန္းစာတခု ကၽြန္ေတာ္ရသြားၿပီ။ အသင္းေတာ္ေသးေသးေလးရယ္လို႔ မရွိဘူး။ တရားေဟာဆရာ ေသးေသးေလးရယ္လို႔ မရွိဘူး။ လူ ေသးေသးေလးရယ္လို႔ မရွိဘူး။ အလုပ္ ေသးေသးေလးရယ္လို႔ မရွိဘူး။ ။
